AYNALARDA KALAN ZAMAN

                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Çocukluğum

                                                                                     

     

         
          Çocukluğum...Ama iyi ama kötü, sonbaharda yaprak dökmüş, kurumuş dallarında terk edilmiş serçe yuvalarıyla acımasızca yalnız bırakılmış bir ağacın ilkbaharı bekleyişindeki asilik ve sessizlikle özlem duyacağım yıllarım. Bir kitaba benzetmekle birlikte henüz yirmi iki sayfalık olan, her sayfasında hayatın bana getirdikleri ve benden götürdüklerini yazdığım, satırları arasında bazen yere düşmekten kanayan dizlerinin verdiği acıya aldırış etmeyen, sokaktaki hanımeli çiçeğinin verdiği o güzel kokuyu içine çekip masmavi gökyüzünde asılı duran bulutlara bakıp onlara şekil veren yedi yaşındaki bir çocuk gibi bazen de her şeyin bitip bir hiçliğin başladığı , en sevdiği oyuncağını paramparça edip nefret dolu gözlerle acımasızlaşan çocuğun baktığı dipsiz bucaksız uçurumdan bakıyorum hayata.Çocukluğum, ''Suyu tutmak gibi bir şeydi''. Bugünlerde en çok arzuladığım ve yarınlarımda da arzuluyor olacağım tek şey çocukluğum olacaktır. 

Fırat AĞAÇLI